Cliché

Haere mai (welkom) op mijn reisblog!

Ja ik weet het en vind het een enorm cliché om een blog bij te houden tijdens mijn verblijf in Nieuw Zeeland, maar toch ga ik het doen. Is het niet voor jullie, dan is het voor mezelf.

Op 3 januari heb ik Nederland en alle lieve mensen achter me gelaten en ben ik met Pake en Beppe in het vliegtuig gestapt voor een tussenstop in Bangkok, waarna ik echt alleen verder zou gaan. Zondagochtend 6 uur lokale tijd kwamen we aan op het vliegveld. in de middag de stad in, die uitgestorven bleek omdat het nog vakantie was. Dit gaf een zeker persoon de perfecte gelegenheid om mij mijn camera afhandig te maken en er op een scooter vandoor te gaan :( Dikke pech, camera weg.

Gelukkig de volgende dag al een nieuwe kunnen kopen, zodat bij Wat Pho er weer op los geknipt kon worden. Wat Pho is een koninklijk klooster met verschillende tempels. Zo is Phra Buddha Saiyas met zijn lengte van 46 meter en hoogte van 15 meter een flinke jongen. Daarnaast zijn er nog ontelbaar veel tempels en buddha's binnen de muren van Wat Pho te vinden. Naast Wat Pho bevindt zich het Grand Palace van Bangkok, ook hier zijn vele tempels gesitueerd en natuurlijk het koninklijk paleis. Een bijzonder exemplaar binnen het Grand Palace is de Emerald buddha in Wat Phra Kaew. Dit is de belangrijkste tempel van Thailand en er mochten dan ook geen foto's in de tempel genomen worden. Na het avondeten moesten we uiteraard de nachtmarkt, met de beroemde pingpong shows (die we niet bezocht hebben), bezoeken.

Op 6 januari met een groep op de fiets door de stad gecrossed. Eerst door alle kleine steegjes van China Town, daarna over een mega drukke markt met heel veel mensen die op straat het voedsel bereiden en verkopen. Op een grote bloemen en groente markt, mochten we lokale gerechten proeven. Daarna de rivier over met de pond naar een rustig deel van de stad. Hier stond een grote tempel met een hele grote zittende, mediterende, buddha. De vingers buddha zijn van gelijke lengte, omdat buddha iedereen als gelijk ziet. Die avond voor de laatste maal met Pake en Beppe gegeten bij een heerlijk restaurant, omdat ik de volgende dag toch echt helemaal alleen verder moest.

Het viel me allemaal best mee hoelang de reis duurde, ook moest ik 7 uur in Taipei wachten op mijn overstap wat prima is gegaan. Op de vlucht van Sydney naar Auckland had ik gelukkig een leuke gesprekspartner naast me, wat de tijd natuurlijk ook doet vliegen ;) Het vliegveld afkomen duurde bijna nog langer dan de laatste vlucht, we moesten meer dan 2 uur op de douane wachten, omdat er hele lange rijen stonden. Eenmaal buiten het vliegveld konden we met een pendelbus naar het hostel. Hier heb ik ook lekker met mensen gekletst voor het slapengaan. Helaas ging om 6:45 am de wekker alweer, want ik was nog niet op mijn eindbestemming. Er stond mij nog een busreis van 12 uren op te wachten om me op mijn eindbestemming, Wellington, te brengen. Tijdens de reis heb ik al veel moois van het land kunnen zien, wat uiteindelijk ook de gedachte erachter was. Op het busstation was het even zoeken naar de juiste bus, maar uiteindelijk kwam ik uitgeput, maar heelhuids in het huis wat de komende tijd mijn thuis is aan. Het huis is een heerlijke plek om te wonen, we zitten bovenop een berg met een groot park in onze achtertuin.
Ik ben op dit moment al anderhalve week op de uni bezig voor mijn project, tot nu toe bevalt het erg goed. Ik ben erg enthousiast en mijn begeleider is dat zeker ook. Hopelijk kan ik begin februari echt met de experimenten starten.
In de weekenden ben ik de stad aan het verkennen geweest, het eerste weekend het centrum en omgeving. Afgelopen weekend meer de buitenwijken en de parken met veel bos, groen en heeeeel veel heuvels. Maandag was het Wellington Anniversary day en dus een vrije dag. Deze dag heb ik in de haven en langs de kust op Oriental Bay doorgebracht.

Oeps, ik dacht ik heb vast niet zoveel te vertellen, maar het is toch alweer een heel verhaal geworden. Voor nu houd ik het hier maar bij en ik zal proberen binnenkort weer eens een update te geven.

Haere ra (tot ziens)!